Het boek Baruch
Baruch was een leerling van de profeet Jeremia en een van de schrijvers die de uitspraken van de profeet opschreef, op een rol. Deze rol werd door koning Jojakim verbrand, uit woede over het voorspelde onheil. Vervolgens legde Baruch de profetiën nogmaals vast op schrift. Toen de situatie onder de Babylonische heerschappij te precair werd, vluchtte hij samen met Jeremia en anderen naar Egypte, waar hij later overleed.
Dit in het Grieks geschreven, apocriefe bijbelboek is echter niet door Baruch zelf geschreven! Het oudste deel ervan dateert uit de eerste eeuw v.C., en andere delen zijn zelfs pas na het begin van de jaartelling geschreven. Er wordt een beschrijving gegeven van het leven der joden in de Babylonische ballingschap.
Hoofdstuk 6 bevat de Brief van Jeremia, waarin de profeet aan de in ballingschap weggevoerde joden doorgeeft wat God hem verteld heeft. Ook in Babylon dienen afgoden niet gediend en beelden niet vereerd te worden, luidt de boodschap. De brief sluit aan op Jeremia 29:1. Door de gedetailleerde beschrijving van oosterse, heidense gewoonten is de brief van belang voor de wetenschap. Ook deze brief is jonger dan de tekst suggereert; men vermoedt 2e eeuw v.C., in Egypte.
In katholieke bijbels wordt het boek Baruch opgenomen tussen de Klaagliederen en Ezechiël; de katholieken beschouwen het als een deuterocanoniek boek.
De naam Baruch betekent 'gezegende'.
Statenvertaling on line - bijbel en kunst