De terugkeer van de verloren zoon (1619)

De verloren gewaande zoon, die zijn vroegtijdig uitgekeerde erfdeel heeft verbrast, keert verarmd terug bij zijn vader. Deze ontvangt hem hartelijk en geeft hem meteen mooie kleren, ter vervanging van de lompen van de varkenshoeder. De moraal van de bekende parabel over de verloren zoon is dat zondaars die berouw tonen, kunnen rekenen op erbarmen.

De invloed van Caravaggio op Guercino is in dit vroege werk overduidelijk: het is een knap spel van donker en licht. Kenners wijzen ook op de invloed van Ludovico Carracci, een Bolognese meester.

Guercino zou het onderwerp nog enkele keren schilderen (zie bijvoorbeeld zijn Verloren Zoon uit 1655)