Op de avond voor zijn dood roept Jezus zijn discipelen bijeen voor een avondmaal, dat zijn laatste zal zijn. Voor de maaltijd wast hij de voeten van alle aanwezigen. Tijdens de maaltijd laat Jezus merken dat hij weet dat hij door een van de twaalf volgelingen verraden zal worden. Hij deelt het brood en de wijn, symbolen voor zijn lichaam en zijn bloed. Het avondmaal wordt het duidelijkst beschreven in de evangelies van Marcus, Mattheüs en Lukas.
Deze dramatische bijeenkomst is vaak verwerkt in de beeldende kunst. Aanvankelijk waren de schilderingen van het laatste avondmaal vrij statisch, zoals in de werken van Duccio (1308-11) en Ghirlandaio (1480). Alle figuren zitten netjes op hun plek, ook al hebben ze net gehoord van het verraad van hun leermeester.
Een lastig aspect voor alle schilders van het tafereel was de groepering van de personen. Duccio koos voor een redelijk geloofwaardige opstelling: met z'n allen rond de tafel. Nadeel daarvan is dat de gezichten van een deel van de volgelingen niet zichtbaar zijn. Ghirlandaio zette ze allemaal achter een lange tafel, met alleen de verrader Judas aan de andere kant.
Leonardo da Vinci realiseerde met zijn Laatste Avondmaal (ca. 1495/98) een doorbraak. Niet alleen is Judas volledig opgenomen in de groep, maar ook zijn de personages zeer levendig uitgebeeld en interacteren ze met elkaar. Het fresco van Da Vinci inspireerde vele renaissancekunstenaars en latere schilders tijdens de barok. Ondanks diverse restauraties, de laatste in 1999, verkeert het werk in slechte staat. Dat is vooral te wijten aan de gebruikte techniek, die slecht hecht op de wand. Verder is de zaal enige tijd gebruikt als stal en tijdens WO II gebombardeerd...De katholieke Kerk viert jaarlijks op Witte Donderdag het Laatste Avondmaal onder de naam Heilig Avondmaal. (zie ook christelijke feestdagen).
Het Laatste Avondmaal in andere talen: