G.J. van der Vlis - De Statenvertaling
De apocriefe boeken
Vervolgens kwam de vraag aan de orde, wat er met de
apocriefe boeken moest gebeuren. De synode was van oordeel dat dit slechts
menselijke geschriften waren en sommige ook verdichte [= verzonnen] en
vervalschte schriften, gelijk daar zijn de Historie van Judith, Suzanna, Tobias,
Bel en van den Draak, en inzonderheid het derde en vierde boek van Ezra;
.
Hier en daar waren ze zelfs strijdig met de canonieke boeken. Ze waren
bovendien noch in de Joodsche, noch in de oudste Christelijke kerk, bij
het boek des Ouden Testaments [...] bijgevoegd geweest
. Wanneer ze in één
band met de canonieke geschriften zouden worden opgenomen dan bestond het
gevaar dat ze door de onkundigen
voor canoniek en Goddelijke
gehouden zouden worden.
Met meerderheid van stemmen werd besloten de apocriefe
boeken toch vanuit het Grieks in het Nederlands te vertalen. Maar aan dit werk
zou minder zorg worden besteed dan aan de vertaling van de canonieke
geschriften. De apocriefe boeken waren van oudsher in binnen- en buitenland
altijd in één band met canonieke uitgegeven. Wanneer de Nederlanders van dit
gebruik zouden afwijken, dan kon dit lichtelijk een oorzaak van
ergernissen en lasteringen
worden. En hoewel te wenschen ware, dat
al deze Apocriefe boeken nooit bij de heilige Schriftuur waren gesteld geweest,
zoo vond men nochtans goed, dat, in dezen tijd, dezelve [...] van het lichaam
des Bijbels niet zouden gescheiden, maar daarbij gevoegd worden, mits dit
voorbehoud:
Dat ze van de Canonieke boeken, door een behoorlijke
tusschenruimte, en door een bizonderen titel [= opschrift], onderscheiden
zouden worden, waarin nadrukkelijk aangewezen werd, dat deze boeken
menschelijke schriften zijn, en derhalve Apocrief.
Dat ze met andere, mindere letters gedrukt worden; dat aan
den kant alle plaatsen aangeteekend en wederlegd worden, die met de waarheid
der Canonieke boeken zijn strijdende, en voornamelijk al degene, die de
Papisten [= roomsen] tegen de Canonieke waarheid uit deze boeken voortbrengen.
Dat daarbenevens de drukkers dezelve door een bizonder getal
van bladzijden onderscheiden, zoodat ze ook afzonderlijk gebonden kunnen
worden.
De drukkers moesten de apocriefe boeken dus apart pagineren.
Hoewel het tot dan toe steeds gebruikelijk was geweest, de apocriefe boeken achter het Oude Testament te plaatsen, werd besloten ze nu achter het Nieuwe Testament op te nemen, opdat de mensen ze goed zouden leren onderscheiden van de canonieke boeken. Het vraagstuk van de apocriefe boeken was met het nemen van deze besluiten opgelost.
bron: zitting 9 en 10, Acta of Handelingen der Nationale Synode te Dordrecht 1618 - 1619, Naar de oorpronkelijke Nederduitsche uitgave onder toezicht van J.H. Donner en S.A. Van den Hoorn, Den Hertog B.V. / Houten 1987 (Alle opmerkingen tussen [...] zijn toevoegingen van mij)
Zie ook: overzicht apocriefe boeken, en de Waarschuwing aan de lezers van de apocriefe boeken.
Statenvertaling on line - bijbel en kunst